Wykonując projekty często wykorzystujemy różne akcesoria i okucia od zewnętrznych dostawców. To że dana część jest kupowana nie oznacza, że nie musimy pokazać jej w naszym projekcie. Poza tym wstawienie jej do projektu pozwala nam sprawdzić czy nie powoduje ona żadnych kolizji z innymi komponentami.

Chcąc wykorzystać dane akcesorium w naszej pracy pierwsze co robimy to poszukujemy w sieci jego modelu. Na szczęście w dzisiejszych czasach coraz więcej producentów decyduje się na udostępnianie swoich produktów w formatach 3D. W tym wpisie chcę Wam pokazać w jaki sposób zaadoptować pobrany model w środowisku Autodesk Inventor do użytku w naszych projektach.

  Przykład

 

Jako przykład wybrałem zamek Kaba a dokładnie 2006A Deadlock.

W sieci można znaleźć jego model CAD jak również katalog z tabelą dostępnych rozmiarów. Docelowo chcemy odpowiednio uprościć geometrię, stworzyć rodzinę iPart, utworzyć otworowanie i iMate.

 

Nowa część – import

 

Ponieważ chcemy edytować geometrię i uprościć model utwórzmy nową część. Następnie wrzućmy odpowiedni plik 3D do naszego środowiska. W tym celu wybierzmy polecenie Importuj i wskażmy plik, w moim przypadku jest to plik .stp.

 

W oknie importu możemy wybrać w jaki sposób i co chcemy importować z tego pliku. Ja wybieram opcję Przekształć model i importuję tylko bryłę. Po kliknięciu OK  w drzewku pojawią się „operacje” dla poszczególnych zaimportowanych elementów.

 

Czasem zdarza się, że formaty standardowe zawierają w różny sposób dołączone metadane co objawia się bryłami bez geometrii (po zaimportowaniu do zespołu utworzone zostają puste części). Sprawdźcie więc czy nie macie bryły, która nie ma geometrii. Jeżeli tak, to możecie usunąć operację, która ją tworzy.

 

 

 

 

 

 

 

 

Uproszczenie

 

Kolejnym krokiem, który warto wykonać to uproszczenie modelu. Ponieważ każda zbędna krawędź, zazwyczaj zaciemnia rysunek możemy usunąć nieistotnie dla nas powierzchnie. Do tego wykorzystajmy operację Usuń powierzchnię. Możemy albo zaznaczać pojedyncze powierzchnie albo za pomocą odpowiedniego zaznaczenia wybrać co chcemy usunąć. Nie zapomnijcie wybrać opcję Napraw, w przeciwnym wypadku program usunie zaznaczoną powierzchnię, a pozostałą część bryły zamieni w powierzchnię. W przypadku bardziej skomplikowanego usuwania zazwyczaj zaczyna się to od serii prób i błędów więc musicie być wytrwali i próbować zrozumieć jak to działa. Z każdym razem, gdy usuwacie powierzchnię program próbuje rozciągnąć sąsiadujące powierzchnie i załatać dziurę.

 

 

 

iPart

Następnie stwórzmy z naszej pojedynczej części rodzinę komponentów. Najpierw przyjrzyjmy się tabeli:

Wynika z niej, że musimy stworzyć dwa parametry A i D,  a następnie stworzyć operacje odpowiednio edytujące geometrię i dodać te dwie zmienne do tabeli iPart.

Na początku sprawdźmy, w jakim stopniu nasz model zgadza się z kartą katalogową. W tym celu watro zrobić szkic w przekroju i zwymiarować charakterystyczne wielkości:

 

Jak widać nasz model pokrywa się z pierwszym elementem w tabeli (30×25) z wyjątkiem wymiaru 25 mm, który u nas wynosi 24 mm. 

 

Edycja.

 

Stwórzmy dwa wspomniane wcześniej parametry. Jako ich wartości początkowe wpiszmy większe wartości, żeby upewnić się, że operacja została wykonana i działa odpowiednio. Niech AA=50 mm i DD=60 mm. Oczywiście nazwy nie mogą składać się z pojedynczych literek ponieważ te są zarezerwowane przez program.

Następnie wykonajmy operację przesunięcia końcówki cylindra. Przesuńmy ją na zewnątrz o wartość  A – 25mm.

 

Analogicznie postąpmy dla długości DD:

 

Teraz stwórzmy rodzinę iPart. Wybierzmy polecenie Utwórz iPart z zakładki Zarządzanie. Powinno się pojawić okno Redagowania iPart. Program automatycznie dodał parametry ze zmienioną nazwą ponieważ uznał je za istotne. Możemy w tym miejscu edytować iPart ale ponieważ nasz tabelka będzie niemała edytujmy ją poprzez MS Excel. Kliknijmy Ok aby zatwierdzić i zamknąć okno. W przeglądarce pojawiła się nowa kategoria: Tabela. Kliknijmy na nią PPM i wybierzmy Edycja przez arkusz kalkulacyjny.

Mamy przed sobą tabelę iPart i wszystkie dostępne funkcje Excela. Trzeba je teraz odpowiednio wykorzystać. Żeby się nie napracować i nie stracić wszystkiego musimy jeszcze wiedzieć o jednej rzeczy. Gdy zakończymy pracę i zamkniemy arkusz kalkulacyjny Inventor będzie próbował zastosować zmiany ale gdy nie uda mu się zmienić jakiegoś parametru to skapituluje całkowicie. Nam pozostanie tylko głowienie się czemu tak się stało, a następnie będziemy musieli próbować jeszcze raz. Są na to trzy lekarstwa: przewidzieć wcześniej co się stanie po zmianie parametrów w aktywnym wierszu, pozostawienie aktywnego wiersza bez zmian albo skopiowanie całego arkusza przed jego zamknięciem. Ja skorzystam z drugiego rozwiązania. Pozostawiając pierwszy wiersz nietknięty uzupełniam tabelę w dół.

 

Teraz po zmianie i zamknięciu arkusza program nie wyrzucił żadnego błędu i możemy sprawdzić co się stanie, gdy aktywujemy drugi wiersz. Wystarczy dwa razy kliknąć na niego. Program poinformuje nas że „Próba wykonania operacji dotyczącej powierzchni nie dała konkretnych wyników.” co nie mówi nam za wiele. Tym razem jednak mamy możliwość zaakceptowania tych błędów po czym widzimy, że odnoszą się one do naszych dwóch edycji bezpośrednich. Błąd polega na tym, że operacje te nie mogą mieć wartości przesunięcia równej 0. Problem ten możemy rozwiązać zarządzając stanem tej operacji (włącz/wyłącz) w tabeli iPart albo wyłączając ją ze względu na jakiś warunek. Wykorzystajmy drugą opcję. Kliknijmy PPM na operację, wybierzmy właściwości i w polu Wyłącz zaznaczmy Jeżeli, z listy rozwijanej wybierzmy odpowiedni parametr, następnie z list znak równości i wpiszmy ile się musi równać. Gdy już uporaliśmy się z tym problemem możemy usunąć pierwszy, zbędny wiersz.

 

Można dodać klucze i zmienić widok wierszy iPart według kluczy:

 

Otworowanie

 

W końcu możemy przejść do kolejnego kroku – wykonanie otworowania. Ta część jest kierowana głównie do użytkowników Woodwork for Inventor aczkolwiek bez tego dodatku również można wykorzystać bryły otworujące (np. wykorzystując kopiuj obiekt będąc w środowisku zespołu).

W przypadku tego modelu bryła otworująca może się składać z dużego otworu pod cylinder oraz  czterech punktowań pod wkręty.

Nie zapomnijcie dodać minus przed nazwą bryły, żeby W4I wiedział, że jest to otworowanie. Można też zmienić wygląd tej bryły, żeby nie zasłaniała głównej bryły.

 iMate

 

Ostatnią kwestią są wiązania iMate. Płaszczyzną montażu niech będzie płaszczyzna wewnętrzna. Płaszczyzna pozioma będzie wyznaczać odległość od krawędzi a oś cylindra będzie ostatecznym odniesieniem.

Pamiętajcie o nadaniu odpowiedniej odległości i kierunku rozwiązania.

Moglibyśmy jeszcze zrobić więcej rzeczy, żeby lepiej dostosować nasz model ale żeby nie wydłużać wpisu w nieskończoność zakończymy w tym miejscu.

W przypadku jakichkolwiek pytań zapraszamy do kontaktu i zachęcamy do skorzystania z naszych szkoleń z obsługi Autodesk Inventor.

 

odważsiękonstruować